100 χρόνια μετά, η «τράπουλα» ξαναμοιράζεται

Να ανοίξουμε τα μάτια μας


----Σάββας Καλεντερίδης----
Το έχουμε αναφέρει αρκετές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη και είμαστε υποχρεωμένοι να το επαναλάβουμε και σήμερα, γιατί δυστυχώς η εντύπωση που έχουμε είναι ότι η κυβέρνηση και οι κρατικοί φορείς, που εκ του καθήκοντός τους είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείριση των ζητημάτων αυτών, δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον περίγυρό μας.

Οι εξελίξεις στη Μεσοποταμία και τη Μέση Ανατολή είναι οι σοβαρότερες από τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, οπότε καθορίστηκαν τα σύνορα, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι ισορροπίες στην ως άνω περιοχή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στην Ελλάδα και τη Βαλκανική.

Δηλαδή, 100 χρόνια μετά, η «τράπουλα» ξαναμοιράζεται και μπαίνουν τα θεμέλια για τη νέα «αρχιτεκτονική» της περιοχής!

Τότε, 100 χρόνια πριν, όταν έμπαιναν τα θεμέλια που ξεθεμελιώνονται στις μέρες μας, η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να διακρίνει τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί, με αποτέλεσμα να μην έχουμε εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Αυτό είχε ως «φυσικό» επακόλουθο να ζήσουμε τον Εθνικό Διχασμό, να λειτουργήσουν δύο κυβερνήσεις, των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης και να πάμε χωρίς στρατηγικό σχέδιο στη Μικρά Ασία για να βιώσουμε τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του Ελληνισμού, μια καταστροφή η οποία καθόρισε την εκφυλιστική και αποκαρδιωτική πορεία του Ελληνισμού ολόκληρο τον 20ό αιώνα, που κατέληξε στην τραγωδία την οποία βιώνουμε τα τελευταία 10 χρόνια.

Τότε, η γεωπολιτική μυωπία της άρχουσας τάξης και των λεγόμενων «ελίτ» δεν κατόρθωσε να προστατέψει τον εξωελλαδικό Ελληνισμό, που ήταν και η πραγματική δύναμη της Ελλάδας, και τον άφησε έρμαιο στις ορέξεις των Νεοτούρκων και των κάθε λογής συνεργατών και υποστηρικτών τους.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, πολύ πριν αποσταλούν στρατεύματα στη Σμύρνη, το ελληνικό κράτος και οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν απλοί θεατές στο έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Σήμερα η Ελλάδα -που αποτελεί το εθνικό κέντρο και ωσαύτως τον προστάτη και υποστηρικτή του «κολοβωμένου» Ελληνισμού-, και για λόγους εξιλέωσης απέναντι στα θύματα της ελλειμματικής πολιτικής της (και εννοούμε τους Ελληνες της Θράκης, του Πόντου, της Ανατολής και τους απογόνους τους), είναι υποχρεωμένη, αφού πρώτα μελετήσει και διδαχτεί από τα λάθη του 1914-1923, να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις, αν όχι για να κερδίσουμε (που σαφώς υπάρχει τέτοια δυνατότητα), τουλάχιστον για να μη χάσουμε από αυτά που θα ακολουθήσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Πολύ περιληπτικά, ας πούμε αυτά που έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα μας.

Το κεμαλικό κράτος, που στηριζόταν στο δόγμα «ένα κράτος, ένα έθνος, μία γλώσσα, μία θρησκεία», αποτελεί παρελθόν.

Το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, προβλέποντας τις εξελίξεις που δυστυχώς δεν κατόρθωσε να προβλέψει η Ελλάδα, έπειτα από έναν σκληρό 30χρονο ένοπλο αγώνα, γκρέμισε το κεμαλικό κράτος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια νέα Τουρκία, στην οποία θα έχουν ισότιμα δικαιώματα Τούρκοι, Κούρδοι, Αλεβίτες, Ελληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι και λοιπές εθνότητες και ομάδες.

Ο Κούρδος Σελαχατίν Ντεμιρτάς, υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας στην Τουρκία, απευθυνόμενος σε εκπροσώπους των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη, δήλωσε τα εξής:

«Θα ήθελα να δηλώσω ότι η Πολιτεία χρωστάει μια συγγνώμη σε αυτούς τους λαούς. Η Πολιτεία οφείλει να ζητήσει συγγνώμη από τους Αρμένιους, τους Ελληνες και τους Ασσύριους, που έπεσαν θύματα γενοκτονίας. Αν θέλουμε να ζήσουμε μαζί σ’ αυτή τη χώρα, θα πρέπει να μπορούμε να λέμε “η χώρα μας, η πατρίδα μας” και όχι “η χώρα μου, η πατρίδα μου”».

Ολοι αυτοί που εναγκαλίζονται τον Νταβούτογλου και τους συν αυτώ, πράττοντας ενίοτε αθλιότητες εις βάρος της πληγωμένης Κύπρου αλλά και των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας, θα πρέπει να διαβάσουν με προσοχή τις ως άνω δηλώσεις αλλά και όλα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται γύρω από αυτό το θέμα, λαμβάνοντάς τα υπόψη στη χάραξη μιας εντελώς νέας εθνικής στρατηγικής, κάτω από το πρίσμα των γεωπολιτικών εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή.

Για να αποδείξουμε δε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και να δείξουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει, να υπογραμμίσουμε ότι οι απόγονοι της οικογένειας Κασαπιάν (που εμπορεύονταν το μαλλί της αίγας Αγκύρας, απ’ όπου το ύφασμα «ανκορά») έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία διεκδίκησης και απόδοσης της περιουσίας των προγόνων τους, από τους οποίους άλλοι εξολοθρεύτηκαν και άλλοι εκτοπίστηκαν, το 1915, όταν το τουρκικό κράτος διέπραξε τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Για όσους ετοιμάζονται να πουν «Ε, και;», τους ενημερώνουμε ότι η περιουσία τους είναι το ίδιο προεδρικό μέγαρο της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Τσάνκαγια, που άρπαξε το 1915 κάποιος Μπουλγκουρτζούζαντε και το «παραχώρησε» το 1919 στον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος το ορέχθηκε σε μια από τις περιηγήσεις του στη λεηλατημένη Αγκυρα.Καιρός να διδαχτούμε από τα παθήματα του παρελθόντος και να ανοίξουμε τα μάτια μας…

Σάββας Καλεντερίδης

πηγη

http://national-pride.org/2014/07/23/%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af%ce%be%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82/